මිනිසුන් ඕනෑම දෙයක්
දිනා ගන්න හරි කැමතියි. ඔවුන් ඒ දිනා ගන්න යන දේ මොනවා උනත් උත්සාහය අත්හරින්නේ
නෑ. දෙයක් දිනා ගන්න නම් අරගල කරන්නම වෙනවා. ඇයි මේ අරගල කරන්නේ. උදාහරණයක් විදියට
සමාජයේ සරල කාරණාවක් වන පෙම්වතෙක් තම පෙමව්තියේගේ ආදරය දිනා ගන්න ලොකු අරගලයක්
කරනවා. ඒ වගේම ඇය ජිවන සහකාරිය කරගන්න,ඊටත් පස්සේ ජිවිත ගමන ගෙනියන්න ලොකු අරගලයක
නිරත වෙනවා. එලෙස නොකරන්නේ කවුද? එය මුළු මහත් සමාජයටම පොදු වූ කාරණාවක්. මෙලෙස
සාමාන්‍ය ජීවිතය ගෙනියන්න අරගල කරන පිරිස අතරේ යම් කිසි අරමුණක් වෙනුවෙන් එකට එකතු
වෙලා අරගල කරන පිරිසකුත් ඉන්නවා. ඒ පිරිස් සුවිසේශි අරමුණක් වෙනුවෙන් එය සාක්ෂාත්
කරගන්න අරගලයේ නිරත වෙනවා. ඔවුන් එහිදී දිවි පරදුවට තියල අරගලයේ නිරත වෙන්නේ. එයයි
ඔවුන්ගේ සුවිශේෂත්වය.ඔවුන් කිසිම බලවේගයකට නතර කරන්න බෑ. ඒ වුනත් ඕනෑම රටක රජය මේ
පිරිස් මර්දනය කරනවා. මෙලෙස අරගල කොතෙකුත් රජය විසින් මර්දනය කරනු ලැබූ අවස්ථා අපි
අහල දැකලා තියෙනවා.
ඒ මර්දනය හරි
කුරිරුයි.දැඩියි. ඒ වුනත් අරගලය කරන්නෝ මේ සියල්ල දැනගෙන ඒ බරපතලකම ගැන අල්ප මාත්‍රයක්
නොසිතා තම අරමුණ වෙනුවෙන් ඉදිරියට යනවා. අරගලය මානව සමාජයේ ආරම්භයේ සිට අද දක්වාම
නිමාවට පත් නොවන අරගලයක් බවට පත් වී අවසන්.අරගලයේදී මිනිස්සු කෑ ගාසා දේවල් ටිකක්
ඉල්ලනු ලබනවා. පාලන තන්ත්‍රය ඒ දෙස බල සිටිනවා. ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් වෙනුවෙන් පෙනී
සිටිනවා. විටෙක මර්දනය ඉතා කුරිරැ ලෙස ඔවුන්ට
හිමි කර දෙනවා. අරගලයේ නිරත වන්නන් කිසිම විටෙක මර්දනය නිසා පසු නොබසින අතර තවත් දිනයක මහා මගට බැස කෑමොර නගයි. ඉතින්
අරගලයේ නිමාවක් කෙලෙස සටහන් කල හැකිද?
No comments:
Post a Comment